ဟိုတုန္းက အင္မတန္မွ စိတ္တို၊ စိတ္ဆတ္တဲ့ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ရွိသတဲ့။တစ္ေန႔က်ေတာ့ သူ႔အေဖက ေကာင္ေလးကို အိမ္႐ိုက္သံတစ္ထုပ္ ေပးလိုက္ၿပီး ေျပာပါေတာ့တယ္။
မင္းတစ္ခါ စိတ္တိုတိုင္း သံတစ္ေခ်ာင္းကိုေနာက္ေဖး က ဝင္းထရံတိုင္မွာ သြား႐ိုက္ေခ်ကြာတဲ့။အေဖက အဲဒီလိုေျပာၿပီး သံထုပ္ကိုေပးလိုက္တဲ့ ပထမေန႔မွာ ေကာင္ေလးဟာ ဝင္းထရံတိုင္မွာ
သံေပါင္း ၃၇ ေခ်ာင္း႐ိုက္သြင္း ျဖစ္သြားတယ္။အဲဒီလိုနဲ႔သူစိတ္တိုတိုင္း သံေလးေတြကို ဝင္းထရံမွာ ႐ိုက္ရင္း႐ိုက္ရင္းေကာင္ေလးဟာ သူ႔စိတ္သူ ထိန္းႏိုင္လာသတဲ့။သံ႐ိုက္ခ်က္ေတြဟာလည္း တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ က်ဲလာခဲ့တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ေကာင္ေလးဟာ ဝင္းထရံမွာ သံေျပး႐ိုက္တာထက္စာရင္ ေဒါသျဖစ္ေနတဲ့ စိတ္ကိုထိန္းရတာ ပိုလြယ္မွန္းသေဘာက္ေပါက္လာေတာ့တယ္၊ အဆုံးမွာ ေကာင္ေလးဟာ စိတ္မတိုပဲေန ႏိုင္တဲ့ေန႔ကို ေရာက္လာေရာ၊
ေကာင္ေလးက ေျပးၿပီး သူ႔အေဖကို သတင္း သြားပို႔တယ္…. အေဖေရ… သားေတာ့ စိတ္ကို ထိန္းႏိုင္သြားၿပီဗ်။
အဲ့ဒီလိုက်ေတာ့ သူအေဖက တစ္မ်ိဳးခိုင္းျပန္ေရာ…၊မင္းကိုယ္မင္း ေဒါသမျဖစ္ေအာင္တစ္ေနကုန္ ထိန္းႏိုင္ၿပီဆိုတာနဲ႔ အဲ့ဒီသံေတြကို ျပန္ႏုတ္ဦးကြာ။
တစ္ေန႔ထိန္းႏိုင္ရင္ ညအိပ္ခါနီး တစ္ေခ်ာင္းႏႈန္းနဲ႔ ႏႈတ္ေနာ္လို႔ မွာလိုက္သတဲ့။ ရက္ေတြၾကာလာေတာ့ေကာင္ေလး က သူ႔အေဖကိုေျပာႏိုင္သြားတယ္။အေဖေရ သား႐ိုက္ခဲ့တဲ့ သံေတြ အားလုံး ကိုႏႈတ္ၿပီးသြားၿပီ၊
တစ္ေခ်ာင္းမွ မက်န္ေတာ့ဘူး။သည္အခါ အေဖလုပ္တဲ့သူက သားရဲ႕လက္ကို ဆြဲၿပီး သား႐ိုက္ခဲ့တဲ့ ဝင္းထရံဆီကို ေခၚသြားတယ္၊ေတာ္တယ္ငါ့သားလို႔လည္း ဆိုပါတယ္။ဒါေပမယ့္ သားေသခ်ာၾကည့္စမ္း။ ဝင္းထရံတိုင္မွာ အေပါက္ေတြျဖစ္က်န္ခဲ့တယ္ေနာ္။
ဒီဝင္းထရံတိုင္ေတြက အရင္တုန္းက လို ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ မဟုတ္ေတာ့ဘူးဆိုတာ သားျမင္တယ္ မဟုတ္လား။ေအးသားက စိတ္တိုတိုနဲ႔ ပါးစပ္က ေျပာခ်လိုက္တဲ့အခါ တစ္ဖက္သားဆိုတဲ့ ဝင္းထရံတိုင္မွာ အခုလို အမာ႐ြတ္ေတြ
ထင္က်န္ရစ္ခဲ့တတ္တယ္ သားရယ္။အဲဒီလိုပဲ လူတစ္ေယာက္ကို သားက ဓါးနဲ႔ထိုးလိုက္တယ္။ ၿပီးရင္ ဓါးျပန္ႏႈတ္ၿပီးရွိခိုးေတာင္ပန္တယ္ဆိုပါစို႔။ သားဘယ္ႏွစ္ခါဘဲ ရွိခိုးေတာင္းပန္ပါေစ။ဒဏ္ရာနဲ႔ အမာ႐ြတ္ေတြကေတာ့ မလြဲမေသြ
က်န္ခဲ့မွာပဲ ငါ့သားရယ္….တဲ့။တကယ္ေတာ့ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြဆိုတာ အဖိုးတန္တဲ့ ရတနာေတြပါပဲ။သူတို႔ဟာ ငါတို႔ေတြကို ေပ်ာ္႐ႊင္ရယ္ေမာေစတယ္။ အားေပးကူညီတယ္။ဒုကၡ၊ သုခေတြကို လည္း မွ်ေဝခံစားၾကတယ္။
ရင္ဖြင့္သမွ်ကို ဂ႐ုစိုက္နားေထာင္ေပးတယ္။ဒါေၾကာင့္ တစ္ခုခုဆို စိတ္လိုက္မာန္ပါ မလုပ္နဲ႔။ သူတို႔ကို သံႏႈတ္ရာက်န္ခဲ့တဲ့ဝင္းထရံေတြအျဖစ္ မေရာက္ပါေစနဲ႔။ကိုယ့္မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ကိုယ္က ဘယ္ေလာက္ဂ႐ုစိုက္ ေၾကာင္း သူတို႔ကိုလည္း
သူတို႔ရဲ႕ မိတ္ေဆြေတြအေပၚ ဂ႐ုစိုက္လာ ေအာင္ လုပ္ေပးသင့္ ေၾကာင္းေျပာၾကားေပးပါ။ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္တိုင္က သူငယ္ခ်င္းေကာင္း မိတ္ေဆြေကာင္းအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားတဲ့သူေတြဆီကို ဒီပုံျပင္ေလးကို လက္ဆင့္ကမ္းပါ။
ယုတ္စြအဆုံး ဒီစာေလးကို ပို႔လိုက္တဲ့သူဆီ ဒီအတိုင္း ျပန္ပို႔ႏိုင္ပါေသးတယ္။ ကိုယ္ပို႔လိုက္တဲ့ စာ ကိုယ့္ဆီျပန္ေရာက္လာရင္
ကိုယ့္မွာ မိတ္ေဆြေကာင္းေတြ ရွိေနတာကို အလိုလို ခံစားႏိုင္မွာပါ။
#ဆရာအတၱေက်ာ္